தமிழின் மரணப் பயணம் துவங்கிவிட்டதா? (8)

தமிழ்நாட்டுப் பிராமணர்கள் தமிழைக் காப்பாற்றுவார்கள்

“தமிழ்நாட்டில் பிராமணர், பிராமணரல்லாதோர் வேறுபாடுகளின்றி, பெரும்பாலான, குறிப்பாக வசதி வாய்ப்புகளில் உயர்ந்து வாழும் குடும்பங்களில், ஆங்கில வழி, மற்றும் திரிந்த மேற்கத்திய மோகத்தில், சமூக ஒப்பீடு நோயில் சிக்கியுள்ள‌ பெற்றோர்களின் கனவுகளுக்காக, ஒரு வகையிலான சமூகச் சிறைக் கூண்டுகளில் குழந்தைகள் வளர்வது சகிக்க முடியாத கொடுமையாகும்.” என்பதை முந்தையப் பதிவில் பார்த்தோம். அதே போல், “ செல்வாக்குள்ள ந‌பர்களிடம் நாய்போல் குழைந்து காரியம் சாதிக்கும் திறமைகளை வளர்ப்பதில் அறிவு உழைப்பைக் குவியப்படுத்தி(focused) , செயல்பட வைப்பது இந்த 'தரகு' நோயின் சிற‌ப்பம்சமாகும்.” என்பதையும் முந்தையப் பதிவில் பார்த்தோம். https://tamilsdirection.blogspot.com/2014/10/normal-0-false-false-false-en-us-x-none_15.html

தமிழ்நாட்டில் பாரம்பரியப் பண்பாடு மதிப்புகளைக் காவு கொடுத்து, அந்த 'தரகு நோயில்' ஒப்பீட்டளவில் பிராமணர்களை விட அதிகம் சிக்கியவர்கள் பிராமணரல்லாதோரே என்பதும்,அதில் 'தீவிரமாக சிக்கியுள்ளதாக' நான் கண்டவர்கள் பெரும்பாலும் பெரியார் இயக்கத்தில் உள்ளவர்களாகவும், கிறித்துவர்களாகவும் உள்ளார்கள் என்பதும் என் அனுபவமாகும். விரிவான சமுக ஆய்வின் மூலம் இது சரியா/ அல்லது தவறா? என்பதும் வெளிப்படலாம்.( குறிப்பு கீழே)

“இன்று வரை தமிழிசை தொடர்பான எனது ஆய்வுகளைப் பாராட்டி, ஊக்குவித்து, எதிர்பாராத உதவிகள் புரிந்து வருபவர்கள் பிராமணர்கள், கர்நாடகம், ஆந்திரம்,வட மாநிலங்களைச் சேர்ந்த அறிஞர்களும், வெளிநாட்டு அறிஞர்களுமே ஆவர்.” என்பதையும், இலங்கையைச் சேர்ந்த 'தமிழ் முற்போக்கு' பேரா.சிவத்தம்பி உள்ளிட்டு தமிழ்நாட்டு பல்கலைக் கழகங்களில் உள்ள தமிழ்ப் பேராசிரியர்கள்  மத்தியில் எனது இசை ஆய்வுகளுக்குக் கிடைத்த 'வினோதமான வரவேற்பு’ பற்றியும், 'உணர்ச்சி பூர்வ 'இரைச்சலில்’ சிக்கிய 'தமிழ் இசை' ஆய்வுகள்' என்ற தலைப்பில் பதிவு செய்துள்ளேன். https://tamilsdirection.blogspot.com/2014/10/normal-0-false-false-false-en-us-x-none_13.html

சென்னையிலுள்ள செம்மொழித் தமிழாய்வு நிறுவனம், சென்னைப் பல்கலைக் கழகம் உள்ளிட்டு தமிழ்நாட்டில் எனது இசை ஆய்வுகள் தொடர்பான கசப்பான அனுபவங்கள், தமிழின் மீட்சி நோக்கில், பொது விவாதத்திற்கு உரியவை ஆகும்.

https://tamilsdirection.blogspot.com/2014/10/normal-0-false-false-false-en-us-x-none_13.html

திராவிட இயக்கத்தால் வளர்க்கப்பட்ட 'உணர்ச்சிபூர்வ பார்ப்பன எதிர்ப்பை உள்ளடக்கிய தமிழுணர்வு' மேலேக் குறிப்பிட்ட 'தரகு நோய்' வளர்ச்சிக்கே உதவியுள்ளது என்பதையும், அதனால் தமிழ்நாட்டில் அறிவுப்புலம் வற‌ண்ட பாலைவனம் ஆகும் திசையில் பயணிப்பதையும்,  நோக்கி நான் ஆய்வுக்கவனம் செலுத்த, அந்த அனுபவங்களே முக்கிய காரணமாகும். தமிழின் மரணப் பயணம் தொடங்கி விட்டதா? என்ற ஆய்வும் அந்த முயற்சியின் தொடர்ச்சியே ஆகும். திறந்த மனதுடனும், அறிவு நேர்மையுடனும், விமர்சனங்களை வரவேற்றுப் பயணிக்கும் அந்த ஆய்வு முயற்சியில் கீழ்வரும் வாய்ப்பு வெளிப்பட்டுள்ளது எனக்கே வியப்பாக அமைந்துள்ளது.

தமிழ்நாட்டுப் பிராமணர்கள் தமிழ்வழிக் கல்வியைக் காப்பாற்றி, தமிழின் மரணப் பயணத்தைத் தடுத்து நிறுத்த வாய்ப்புள்ளது என்பது எனது ஆய்வுகளில் வெளிப்பட்டுள்ளது. அது தவறு என்ற அறிவுபூர்வமாக நிரூபிப்பதை நான் வரவேற்கிறேன்.

தமிழ்நாட்டுப் பிராமணர்கள் தமிழைக் காப்பாற்றுவார்கள் என்று எனது ஆய்வில் வெளிப்பட்டுள்ள வாய்ப்பானது, தமிழ்நாட்டிலிருந்து சென்னையை  இழக்க  பிராமணர்கள் விடமாட்டார்கள் என்ற பெரியார் ஈ.வெ.ரா அவர்கள் வெளிப்படுத்திய நம்பிக்கையுடன் ஒப்பிடக்கூடியதாகும். அதைப் பற்றி அடுத்து சுருக்கமாகப் பார்ப்போம். 

இந்திய விடுதலைக்குப் பின் இருந்த சென்னை மாகாணத்தில் ஆந்திரா, கேரளா உள்ளிட்டு அண்டை மாகாணங்களின் பெரும்பகுதி இருந்தது. பின் 1953- இல் மொழிவாரி மாகாணங்கள் உருவான போது, சென்னையை ஆந்திர மாநிலத்தில் சேர்க்குமாறு தெலுங்கர்கள் போராடினார்கள். அது தமிழ்நாட்டுக்கே சொந்தம் என்று ம.பொ.சி உள்ளிட்டு தமிழர்கள் போராடினார்கள். அந்த போராட்டத்தில் பங்கேற்காத பெரியார், தமிழ்நாட்டு பிராமணர்கள் சென்னையைத் தமிழ்நாடு இழக்காமல் பார்த்துக் கொள்வார்கள் என்றும், எனவே அதற்காக தாம் போராட வேண்டியத்தில்லை என்றும் தனது நிலையைத் தெளிவுபடுத்தினார். அதே போல் சென்னையைத் தமிழ்நாடு இழக்கவில்லை.

(During the reorganization of states in India on linguistic lines, in 1953, Telugu speakers wanted Madras as the capital of Andhra Pradesh and coined the slogan "Madras Manade" (Madras is ours). The demands for the immediate creation of a Telugu-speaking state were met with after Tirupati was included in Andhra State and after the leaders who led the movement were convinced to give up their claim on Madras.

http://en.wikipedia.org/wiki/History_of_Chennai#Post-independence_.281947.29 )

எனவே தமிழின் மரணப் பயணத்தைத் தடுத்து நிறுத்தி, தமிழ்நாட்டுப் பிராமணர்கள் தமிழைக் காப்பாற்றுவார்கள் என்ற கணிப்பானது, தமிழ்நாட்டிலிருந்து சென்னையை  இழக்க  பிராமணர்கள் விடமாட்டார்கள் என்ற பெரியார் ஈ.வெ.ரா அவர்கள் வெளிப்படுத்திய நம்பிக்கையுடன் ஒப்பிடக்கூடியதாகும்.. 

அது போன்ற நிலையை பெரியார் மேற்கொண்டது பற்றிய சிறிய விளக்கத்தினை அடுத்து பார்ப்போம்.

தாய்மொழி, பாரம்பரியம்,பண்பாடு,வாழும் நிலம் ஆகியவை ஒன்றுடன் ஒன்று நெருக்கமான தொடர்புடைய அடையாளக் கூறுகள் ஆகும். “தமது மொழி பயனற்றது என்று கருதும் மக்கள், தமது அடையாளமும் பயனற்றது என்றே கருதுவார்கள். அதன் விளைவாக அச்சமூகத்தில் சமூக சீர்குலைவு (social disruption), மனத்தளர்ச்சி (depression), தற்கொலை (suicide) , போதைப்பொருட்களைப் பயன்படுத்துதல்(drug use)  போன்றவை அதிகரிக்கும்.”  (http://news.bbc.co.uk/today/hi/today/newsid_8311000/8311069.stm) 

என்ற சான்றினையும் இத்தொடரின் முதல் பதிவில் பார்த்தோம். தமிழர் என்ற அடையாளத்திலுள்ள பல கூறுகளில் தாய்மொழிக்கும், வாழும் நிலத்திற்கும், பாரம்பரியம் பண்பாடு போன்றவற்றிற்கும் இடையே உள்ள 'சமூகவியல் முக்கியத்துவம்' வாய்ந்த நெருக்கமான தொடர்புகள் பற்றி பெரியாருக்கு தெரியவில்லை.எனவே தமிழும், தமிழ்ப் பாரம்பரியமும், பண்பாடும் தமிழர்க்குக் கேடானவை என்று கருதியதோடு, வாழும் நிலத்தின் முக்கியத்துவமும் அவருக்குத் தெரியவில்லை. எனவே அன்றைய தஞ்சை மாவட்டம் அளவுக்கு 'தனித் தமிழ்நாடு' கிடைத்தாலும் பரவாயில்லை என்ற வகையில் அவர் கருத்து தெரிவித்தார்.

இன்றும் பெரியார் இயக்கத்தவர்கள் அந்த தவறான நிலைப்பாடுகளைத் திருத்தி, சரியான திசையில் பயணிக்க விரும்புவதற்கான அறிகுறிகள் தென்படவில்லை. தென்பட்டால், அது வரவேற்கப்பட வேண்டிய ஒன்றாகும்.

தமிழின் மரணப் பயணத்தைத் தடுத்து நிறுத்தும் நோக்கில், 'தமிழ்வழி வீழ்ச்சியும் மீட்சியும்' என்ற கட்டுரையை உருவாக்கி தமிழ், தமிழுணர்வு, பெரியார் கொள்கை ஆதரவாளர்கள், இந்துத்வா ஆதரவாளர்கள் உள்ளிட்ட எனது சமூக வட்டத்தில் சுற்றுக்கு விட்டேன்.இக்கட்டுரையின் சுருக்கப்பட்ட வடிவம் (abridged version)  'சுதேசி செய்தி' (நவம்பர் 2013) இதழில் வெளிவந்துள்ளது. 
https://tamilsdirection.blogspot.com/2013/10/normal-0-false-false-false-en-us-x-none_24.html

நன்கு படித்து,பாரம்பரியப் பண்பாடு மதிப்பீடுகளுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து வாழ்பவர்களை, குறிப்பாக நன்கு படித்து பாரம்பரியத்திற்கும், பண்பாட்டிற்கும் முக்கியத்துவம் கொடுத்து வாழும்  பிராமணர்களை, வாசகர்களாகக் கொண்டுள்ள இதழ் அதுவாகும்.

குழந்தைகள் பிற்காலத்தில் பெரிய அறிவாளிகளாகவும், விஞ்ஞானிகளாகவும், படைப்பாளர்களாகவும் வர வேண்டுமானால், குழந்தைப் பருவத்தில் புலன் உணர்வுகள் தொடர்புள்ள மூளை வளர்ச்சி நன்றாக நடைபெற வேண்டும். அதற்கு 10 வயது வரை அடிப்படைக் கல்வி தாய்மொழியில் இருப்பது நல்லது என்று உணர்த்தியுள்ள உலக ஆய்வுகள் பற்றிய சான்றுகள் மேலேக் குறிப்புட்டுள்ள கட்டுரையில் இடம் பெற்றுள்ளன. 10 வயதிற்குப்பின் ஆங்கில வழியில் படிக்க வைத்தாலும் அந்த பலன்கள் உண்டு. மாறாக விளையாட்டுப் பள்ளி முதல் ஆங்கில வழியில் படிக்கும் குழந்தைகளுக்கு அந்த பலன்கள் கிடையாது.ஐ.ஐ.டி நுழைவுத் தேர்வில் வெற்றி பெறுபவர்களில் பெரும்பாலோர் இந்தி தாய்மொழியிலேயே பள்ளிக்கல்வி கற்று,  இந்தியிலேயே நுழைவுத் தேர்வு எழுதியவர்களா என்பது பற்றியும்,  தமிழ்நாட்டில் விளையாட்டுப் பள்ளி முதல் ஆங்கில வழியில் படித்த மாணவர்கள், 8- ஆவதிலேயே நுழைவுத் தேர்வு பயிற்சியைத் தொடங்கினாலும், ஐ.ஐ.டி நுழைவுத் தேர்வில் வெற்றி பெறுபவர்கள் மிகக்குறைவு என்பது பற்றியும் தமிழ்நாட்டு பெற்றோர்கள் மத்தியில் விவாதத்தைத் தூண்ட வேண்டும்.

இந்த ஆய்வுகளும், விவாதங்களும்  தமிழ்நாட்டில் உள்ள படித்த புத்திசாலிப் பெற்றோர்களாக உள்ள பிராமணர்களின் பார்வைக்குச் செல்லுமானால், முதலில் அந்த ஆய்வுகள் தெரிவித்துள்ளவை சரியா என்பதை உறுதிப்படுத்திக் கொள்வார்கள். உறுதிப்படுத்தியபின், தங்கள் குடும்பங்களில் உள்ள பிள்ளைகளைத் தாய்மொழி வழியில் படிக்க வைப்பதற்கான முயற்சிகளில் ஈடுபடுவார்கள். பெற்றோர்கள் மத்தியில் அப்படிப்பட்ட ஆர்வம் வெளிப்பட்டுள்ளதை அறிந்தவுடன், சென்னையில் புகழ் பெற்ற 'பத்மா சேஷாத்திரி' போன்ற கல்விக் குழுமங்கள் நடத்தும் பள்ளிகளில் தமிழ்வழி, தெலுங்கு வழி, இந்தி வழி என்று 5ஆம் வகுப்பு வரை தாய்மொழிவழிக் கல்வியும், 6 ஆம் வகுப்பிலிருந்து ஆங்கில வழிக் கல்வியும் இருக்குமாறு வகுப்புகள் துவங்க வாய்ப்புள்ளது.

தமிழ்நாட்டில் உள்ள படித்த புத்திசாலிப் பெற்றோர்களாக உள்ள பிராமணர்களின் குடும்பப் பிள்ளைகள் அடிப்படைக் கல்வியைத் தமிழ்வழியில் படிக்க ஆரம்பித்தவுடன், அவர்கள் வழியில் பிராமணரல்லாத படித்த பெற்றோர்கள் தமது குடும்பப் பிள்ளைகளைப் படிக்க வைப்பார்கள். அதன்பின் 'தமிழ், தமிழுணர்வு, பகுத்தறிவு, திராவிட'க் கட்சித் தலைவர்களும் முக்கிய நபர்களும் தங்கள் குடும்பப் பிள்ளைகளையும் தமிழ்வழியில் படிக்க வைப்பார்கள். அந்த போக்கு கிராமங்களிலும் பரவ, தமிழ்நாட்டில் கடந்த பல வருடங்களில் படிக்க மாணவரின்றி மூடப்பட்ட/மூடப்பட்டு வரும் ஆயிரகணக்கான அரசுப் பள்ளிகள் ஒவ்வொன்றாக செயல்பட ஆரம்பிக்கும். தமிழின் மரணப்பயணம் தடுத்து நிறுத்தப்படும்.

இதில் வியப்பென்னவென்றால், மேற்கூறிய வாய்ப்பின் சாத்தியம் பற்றி, கல்லூரி மாணவர்கள் முதல் வயதான பிராமணரல்லாதோரிடமும், பெரியார் ஆதரவாளர்களிடமும் நான் கேட்ட போது, விதி விலக்கின்றி அனைவருமே, 'பிராமணர்கள் தங்கள் பிள்ளைகளைத் தமிழ்வழியில் படிக்க வைத்தால், மற்றவர்கள் அனைவரும் உடனே தங்கள் பிள்ளைகளையும் தமிழ்வழியில் படிக்க வைப்பார்கள்' என்று கருத்துத் தெரிவித்தார்கள். 

'சுதேசி செய்தி'யில் எனது கட்டுரை வெளியானபின், தொடர்ந்து அது போன்ற கட்டுரைகளை வெளியிட்டு வருகிறார்கள். சுதேசி இயக்கம்' இந்தியாவில் உள்ள குழந்தைகள் எல்லாம் தாய்மொழி வழியிலேயேப் படிக்க வேண்டும் என்பதை ஆதரித்து செயல்படும் இயக்கமாகும். எனவே மேலேக் குறிப்பிட்டவாறு அடிப்படைக் கல்வியில் தமிழ்வழிக் கல்வியின் மரணப்போக்கு முடிவுக்கு வர வாய்ப்பிருக்கிறது.

 

தமிழ்நாட்டுப் பிராமணர்கள் தமிழைக் காப்பாற்றுவார்கள் என்பது நிரூபணமாக வாய்ப்பிருக்கிறது.('Researchers Find Brahmins Speak Tamil Better than Most Others'; http://www.newindianexpress.com/cities/chennai/Researchers-Find-Brahmins-Speak-Tamil-Better-than-Most-Others/2016/02/17/article3281707.ece ) கோபம்,வெறுப்பு, பழி வாங்கல், மக்கள் மன்றத்தில்  அறிவுபூர்வ விவாதததைத் தவிர்த்து புத்தகங்களை, திரைப்படங்களை  அரசு தடை செய்யக் கோருதல் போன்ற 'உணர்ச்சி போதை'ப் போக்குகளின் வளர்ச்சியும், ஆங்கில வழி வளர்ச்சி போக்கும் ஒரே காலக்கட்டத்தில் தமிழ்நாட்டில் நடந்துள்ளதா? என்பதும், அவை சமூக உளவியலில் ஒன்றையொன்று வளர்த்ததா? என்பதும் ஆய்விற்குரியவையாகும். தமிழ்நாட்டுப் பிராமணர்கள் துணையுடன் தமிழ்வழிக் காப்பாற்றப்படும் போக்கில், உணர்வு போதைப் போக்குகள் வலிவிழந்து, மக்கள் மன்றத்தில் அறிவுபூர்வ விவாதங்கள் ஊக்குவிக்கப்படும் போக்குகள் வளர்ந்தால், வியப்பில்லை.

குறிப்பு:அந்த விரிவான சமூக ஆய்வில் கீழ்வருபவை இடம் பெற வேண்டியவையாகும்.

தமிழக வரலாற்றில், மண்டைக்காடு தவிர்த்து, இது வரை நடந்துள்ள சாதி/மத கலவரங்கள், பயங்கரவாத சம்பவங்களில் ஈடுபட்டவர்களும், பாதிக்கப்பட்டவர்களும் பெரும்பாலும் இந்துக்களாகவும், முஸ்லீம்களாகவும் இருந்தது உண்மையா? அக்கல‌வரங்களில் 'குற்றவாளிகளாக'க் கைது செய்யப்பட்டவர்களின் மனித உரிமைகளுக்குக் குரல் கொடுத்தும், வழக்குகளில் ஆதரவு கொடுத்தும் வருபவர்கள் பெரும்பாலும் வெளிநாட்டு நிதி உதவி பெறும் என்.ஜி.ஓ(N.G.O) கிறித்துவர்களே என்பதும் உண்மையா? அவர்கள் சாதி/மத ஒற்றுமை, பயங்கரவாத எதிர்ப்பு முயற்சிகளுக்கு துணை நின்றிருக்கிறர்களா? வீர சவர்க்கார் எழுதிய 'எரிமலை' நூலில், முதல் இந்திய விடுதலைப் போரில் தியாகத்துடன் பங்கேற்ற இந்துக்கள், முஸ்லீம்கள் பற்றியும், துரோகம் செய்த இந்துக்கள், முஸ்லீம்கள் பற்றியும் விருப்பு வெறுப்பின்றி சான்றுகளுடன் வெளிப்படுத்தியுள்ளார். வடநாட்டு கிறித்துவர்கள் பற்றி ஒரு குறிப்பும் அந்த நூலில் இல்லை. ஒரு வேளை அந்த போர் தமிழகம், கேரளம் உள்ளிட்ட பகுதிகளிலும் விரிந்திருந்தால் அதற்கான வாய்ப்பு வந்திருக்கலாம்.